andre

Ἀφιερώνεται εἰς τόν Διδάσκαλον καί Νέον Φωτιστήν τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους ἡμῶν Γέροντα Διονύσιον τόν Ἐπιφανιάδην (1802 ἕως † 30-12-1887)

Ομιλία του Πανoσιολογιωτάτου π. Νεκτάριου Πέττα, Αρχιμανδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Διδάκτωρ της Βυζαντινής Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, την Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 6.00 μ.μ. στην αίθουσα του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ» ΤΜΗΜΑ ΠΥΡΓΟΥ

Η ΣΕΠΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ Ἄν καί ὁ Παπουλᾶκος ἔφυγε ἀπό τήν ζωή αὐτή, ἡ πνευματικῆ του ἀντινοβολία ἦταν ἀνακαινιστική καί ἀνυψωτική γιά τίς λαϊκές μάζες ἐντεῦθεν. Ὅταν ἀνάψει ἡ ἄσβεστη φλόγα, δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ἀναχαιτίσει, ἀλλά τρέχει κατακαίγοντας ὅ,τι κακό συναντᾶ στήν πορεία

2.α) Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Ὁ ὁσιομάρτυρας Χριστοφόρος Παπουλᾶκος ἐμφανίζεται στό στερέωμα τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ὀρθοδοξίας σέ μία πολύ σημαντική ἐποχή, ἀπό ἐκκλησιαστική καί πολιτική ἄποψη. Τό ἑλληνικό ἔθνος μετά τό θρίαμβο τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 προσπαθεῖ νά συσταθεῖ ὡς κράτος. Ἡ ἄφιξη τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος Ἰωάννη Καποδίστρια, «τοῦ μεγάλου

1.α) ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ Τό κατά κόσμον ὄνομα τοῦ Μοναχοῦ Χριστοφόρου ἦταν Χρήστος Παναγιωτόπουλος, ἐνῶ παράλληλα ἡ οἰκογένειά του ἔφερε καί τό παρωνύμιο «Μπουλούσου». Ὁ λαός ὅμως τόν ἐπονόμασε Παπουλᾶκο ἤ Παπουλάκη. Γιά τό πῶς ἀποδόθηκε στόν Χριστοφόρο τό παρωνύμιο αὐτό ὑπάρχουν διάφορες ἀπόψεις. Κάποιοι ὑποστηρίζουν, πράγμα πού φαίνεται πειστικό, ὅτι ὁ λαός τόν ἀποκάλεσε

«Ὁ ὁμολογητής καί μάρτυρας τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους, Χριστοφόρος Παπουλᾶκος, καί ἡ ἱεραποστολική προσφορά του» (1770 περίπου – 18 Ἰανουαρίου 1861) (Πίνακας: ἔργο Μοναζουσῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ Οἰνουσσῶν) Τοῦ προέδρου τοῦ μή κερδοσκοπικοῦ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» ἀρχιμ. Νεκταρίου Ν. Πέττα, δρ. Φ.   Βασική ἀνάρτηση στό διαδίκτυο: Παρασκευή, 18η Αὐγούστου 2008 Ἀνάμνηση ἀνακομιδῆς μαρτυρικῆς

1ο Κεφάλαιο: Ἱστορικό πλαίσιο Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Τό μή κερδοσκοπικό ἵδρυμα, πού ἔχει ὡς σκοπό τήν ἀνάδειξη τοῦ Γέροντος Χριστοφόρου καί τήν ἀναπαλαίωση τῆς Οἰκίας του στόν Ἄρμπουνα, ὡς κέντρου προβολῆς τῆς μορφῆς του καί τήν ἐποχῆς του, φέρει τήν ὀνομασία: Ἰνστιτοῦτο «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος». Πρός τόν σκοπόν τῆς προβολῆς καί ἀναδείξεως τοῦ βίου καί τοῦ ἔργου τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου, ἔχει προβεί στήν

Πρόλογος Εἰσαγωγή 1ο Κεφάλαιο: Ἱστορικό πλαίσιο 1.1 Ἡ κατάσταση στό ἑλληνικό κράτος καί ἡ ξενοκρατία 1.2 Ἡ κατάσταση στήν ἑλλαδική Ἐκκλησία 1.3 Ἡ Φιλορθόδοξη Ἑταιρεία καί ὁ Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος 2ο Κεφάλαιο: Τά χρόνια μέχρι τήν ἔναρξη τῆς κηρυκτικῆς του δράσης 2.1 Τά χρόνια τοῦ Παπουλάκου ὡς λαϊκοῦ 2.2 Τά πρῶτα χρόνια τοῦ ὡς μοναχοῦ 3ο Κεφάλαιο: Ἔναρξη κηρυκτικής δράσης καί ἡ ἀποδοχή τοῦ

Σέ ἀρκετούς Πελοποννησίους, καί ὄχι μόνο, τό ὄνομα τοῦ Παπουλάκου εἶναι χαραγμένο στήν μνήμη μας, ἄν καί ἔχουν περάσει 150 χρόνια ἀπό τό πέρασμά του. Ἦταν μία προσωπικότητα πού συγκλόνισε καί ταρακούνησε μέσα σέ μία δεκαετία τό νεοελληνικό κράτος, μέ τίς προτροπές καί τίς παρεμβάσεις του, κυρίως ὅμως μέ τό ἄδολο κήρυγμά του. Ἔζησε καί

Ἱστορικό πλαίσιο 1.1 Ἡ κατάσταση στό ἑλληνικό κράτος καί ἡ ξενοκρατία Ἡ τάξη στό κράτος, πού εἶχε ἀρχίσει νά θέτει ὁ Καποδίστριας (1828-1831), γκρεμιζόταν ἀπό τίς ἀντιδράσεις ἐναντίον του, ἰδίως κατά τήν περίοδο τῆς ἀναρχίας, πού ἀκολούθησε τήν δολοφονία του. Στίς 25 Ἰανουαρίου/ 6 Φεβρουαρίου 1833 φθάνει στήν Ἑλλάδα, συνοδευόμενος ἀπό τά τρία μέλη τῆς

Τά χρόνια μέχρι τήν ἔναρξη τῆς κηρυκτικῆς του δράσης 2.1 Τά χρόνια τοῦ Παπουλάκου ὡς λαϊκοῦ Ὁ μοναχός Χριστοφόρος, κατά κόσμον λεγόταν Χρῆστος Παναγιωτόπουλος, ἐνῶ τό παρατσούκλι τῆς οἰκογένειάς του ἦταν Μπουλούση. Γεννήθηκε στό μικρό ὀρεινό χωριό Ἄρμπουνα τῆς Κλειτορίας, τῆς ἐπαρχίας Καλαβρύτων, γύρω στά 1770. Γιά τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του δέν ὑπάρχουν

Ἔναρξη κηρυκτικής δράσης καί ἡ ἀποδοχή τοῦ κόσμου 3.1 Τό παρουσιαστικό καί τό ὕφος του Ὁ Μοναχός Χριστοφόρος ἦταν σχεδόν ἑβδομηκονταετής, βραχύσωμος μέ ὑπόλευκη γενειάδα, ἀλλά στιβαρός καί ἀκμαῖος, ἔφερε ράσο χονδρό, καλογηρικό σκοῦφο στό κεφάλι του καί πάντα βάδιζε μέ σταυροφόρο ράβδο. Τό γενικότερο σεβάσμιο ὕφος καί ἦθος μαζί μέ τό μικρόσωμο ἀνάστημά του,