Ἀγαπητέ ἀναγνώστη τῶν ἐκδόσεων γιά τόν ὅσιο Χριστοφόρο τόν Παπουλᾶκο
Ἀπό τήν ἵδρυσή του τό μή κερδοσκοπικό Ἰνστιτοῦτο, ἔθεσε ὡς ἕναν ἀπό τούς βασικούς σκοπούς του, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 5 τοῦ καταστατικοῦ: «τό σχεδιασμό, τή δημιουργία καί τήν ἀνάπτυξη μεθόδων συστηματικῆς προώθησης, διάδοσης, ἀνάδειξης καί προβολῆς τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου, τοῦ ὁσίου γέροντος Χριστοφόρου Παπουλάκου, ὥστε αὐτό νά ἐνταχθεῖ καί νά καταλάβει ἀξιόλογη θέση ὡς σύγχρονο πολιτιστικό-πολιτισμικό ἀγαθό τῆς πνευματικῆς παράδοσης τῆς Χώρας μας καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς παγκόσμιας κοινωνίας. Ἐπανεκδίδει δημοσιεύματα Ἑλλήνων καί ξένων, πού ἀφοροῦν στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοφόρου, στίς διδαχές, στίς προρρήσεις καί στά θαύματα του». Καί συνεχίζει τό ἴδιο ἄρθρο τοῦ καταστατικοῦ τοῦ ἡμετέρου Ἰνστιτούτου: «Φέρνει στό φῶς τῆς δημοσιότητας τό βίο καί τή δράση ἄλλων ἄγνωστων μορφῶν τοῦ ὄψιμου Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, πού ἐργάσθηκαν στόν Ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου».
Εὔχεσθε γιά τήν ἐπιτυχία τῶν εὐγενῶν στόχων καί ὁραματισμῶν τοῦ ἡμετέρου Ἰνστιτούτου.
Μέ σεβασμό, διά τό Δ.Σ. τοῦ Ἰνστιτούτου,
Ὁ Πρόεδρος
Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ν. Πέττας, δρ. Φ.
Ἡ νεοεκδοθεῖσα καί παρουσιαζόμενη ἐδῶ ἐπιστημονική μελέτη τοῦ Προέδρου τοῦ ἱεραποστολικοῦ καί μή κερδοσκοπικοῦ Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος», ἀρχιμ. Νεκταρίου Ν. Πέττα, ἐμπεριέχει ἄγνωστα στοιχεῖα, ἀφορῶντα στήν προσωπικότητα καί τήν δράση τοῦ νέου ἱεραποστόλου τοῦ Γένους καί τῆς Ὀρθοδοξίας Παπουλάκου. Κυρίως ὅμως ἐμπεριέχει μέ ντοκουμέντα τόν ἀναγκαστικό περιορισμό τοῦ Ὁσίου στά Κυκλαδίτικα νησιά Θήρα καί Ἄνδρο. Πρόκειται ὄχι γιά ἁγιολογικό, ἀλλά ἱστορικό κατ’ οὐσίαν σύγγραμμα, βασισμένο σέ σπάνιες πηγές, τό ὁποῖο δέν πρέπει νά λείψει ἀπό τή βιβλιοθήκη κανενός. Συνοδεύεται μέ πολλούς ἔγχρωμους πίνακες ἀπό τήν ἀπεικόνιση τοῦ Παπουλάκου, ἀλλά καί ἀπό περιοχές, ὅπου ἔδρασε καί φυλακίστηκε. Τόν ὅσιο Χριστοφόρο, τόν ἐπικληθέντα Παπουλᾶκο, τόν ὁποῖος ἰδιαίτερα ἀγαπήθηκε ἐν ζωῇ ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του ἀπό κλῆρο καί λαό, φέρνει γιά πρώτη φορά ἐπιστημονικά στό φῶς τῆς δημοσιότητος τό Ἰνστιτοῦτο «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος», μέσα ἀπό τήν προβολή του καί μέ ἐπιστημονικές ἐκδηλώσεις πού ὀργανώνει, μέ πολλές δυσκολίες τό ἡμέτερο Ἰνστιτοῦτο.
Τό πόνημα αὐτό εἶναι ἀφιερωμένο υἱϊκῶς καί εὐγνωμόνως πρός τήν σεπτήν τῆς Ὀρθοδοξίας Κορυφήν, τήν Α. Θ. Π., τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. κ. Βαρθολομαῖον.
Κατόπιν ἐξαιτήσεως ταπεινῶς τῆς σεπτῆς Πατριαρχικῆς εὐχῆς καί ἐνυπόγραφης εὐλογίας γιά τό ἐκδοθησόμενον βιβλίον, μᾶς ἀπεστάλη ἀπό τή Μητέρα Ἐκκλησία ἡ παρακάτω ἐπιστολή, γιά τήν ὁποία εἴμαστε εὐγνόμονες καί θερμῶς εὐχαριστοῦμε.
Ἀπό τό πρόλογο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Παπουλάκου
Ὁ ὅσιος Χριστοφόρος ὁ Παπουλᾶκος/κης εἶναι ἕνας διαπρύσιος κήρυκας τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας, εἶναι ἕνας νέος Ἀπόστολος. Περιόδευσε στὴν Πελοπόννησο, στὴν Ἀττική καὶ στὰ νησιὰ κηρύττοντας, ἄν καὶ διωκόμενος, πάντοτε, ὅμως, μιμούμενος τὸν μεγάλο Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν, τὸν Παῦλο, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ὁμόζηλος καὶ ὁμότροπος. Τὸν ἐνέπνεαν τὰ παθήματά του καί, παρὰ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας του αἰσθανόταν ἱκανὸς νὰ τὸν μιμηθεῖ, ἐπαναλαμβάνοντας «ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐῤῥαβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις» (Β΄ Κορ. ια΄ 23-26).
Καὶ ὄχι μόνο διώχθηκε ὁ ὅσιος Χριστοφόρος, ἀλλὰ καὶ δέχθηκε μὲ χαρὰ τὴν περιφρόνηση τῶν κρατούντων, οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀπειροπληθεῖς ὀπαδούς του, κληρικούς καί λαϊκούς, σκωπτικὰ ἀποκαλοῦσαν «Παπουλακιστές». Χαρακτηριστὸ γνώρισμα τοῦ ὁσίου Πατρὸς εἶναι ὅτι καὶ στὴν ἐξορία δὲν ὑπέστειλε τὴ σημαία τοῦ Ὀρθοδόξου ἀγῶνος γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν ἱερὴ ἀσκητικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ὁποία εἶχε προηγηθεῖ πρὶν ἀπό μερικὲς δεκαετίες τὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ἀμύντορας, ὑπέρμαχος καί συνεχιστής.
Προβάλλοντας σήμερα τὴν ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ Παπουλάκου, προβάλλουμε τὴν Ὀρθοδοξία καί τὸ ἡρωϊκὸ φρόνημα τῶν πιστῶν, ποὺ ζητοῦν μία ζωντανὴ καὶ ζῶσα Ἐκκλησία. Ἡ διάδοση τῆς μνήμης τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου μᾶς παρότρυνε νὰ προβοῦμε στὴν ἔκδοση τῆς Ἀκολουθίας, τοῦ Παρακλητικοῦ κανόνος καὶ τῶν Χαιρετιστηρίων Οἴκων στὸ νέο αὐτὸ ἱεραπόστολο, ποιήματα τοῦ Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας καὶ φιλτάτου Καθηγητοῦ, Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια. Ἐπαινοῦντες λοιπόν αὐτὸν καὶ θερμῶς εὐχαριστοῦντες διὰ τὴν ὑμνογραφικήν του διακονίαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας, παραδίδουμε τὸ πόνημα αὐτὸ στὴν ἀγάπη σας καὶ εὐχόμεθα ἡ χάρη τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου νὰ ἀφυπνίσει μέσα μας ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ παλμὸ μαχητικὸ πρὸς δόξαν τοῦ σεπτοῦ Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας καὶ πρός τιμὴν τῶν Ἁγίων Του, τῶν Ὁσίων, τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς μας.
Ἔγραφα στά Ἄρμπουνα τῇ 3η Ὀκτωβρίου 2009,
Ἑορτὴν τοῦ ἱερομάρτυρος Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου
Ὁ Πρόεδρος τοῦ μή κερδοσκοπικοῦ
Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος»
Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ν. Πέττας, δρ. Φ.
Ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Διονύσιος, τοὐπίκλην Ἐπιφανιάδης, ὁ νεοφανής ἀσκητὴς τῆς Σκιάθου εἶναι ἕνας ἄγνωστος ἅγιος πού γιά πρώτη φορά ἔρχεται ἐν γνώσει τοῦ ὀρθοδόξου εὐλαβοῦς πληρώματος ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος», μέσα ἀπό τίς μεγάλες ἐπιστημονικές ἐκδηλώσεις πού ὀργανώνει τό ἡμέτερο Ἰνστιτοῦτο. Ἡ προβολή τοῦ Ὁσίου πραγματοποιεῖ κυρίως ἀπό τήν ἔκδοση τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, πού περιλαμβάνει τήν Ἀκολουθία ἀλλά καί τόν ἐγκωμιαστικός Λόγο τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου Ν. Πέττα ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς δωρεᾶς τεμαχίου ἐκ τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου πατρός Διονυσίου τοῦ ἐν Σκιάθῳ, στόν ἐν Ἐμπορείῳ τῆς Θήρας ναό Εὐαγγελιστρίας κατά τήν 12ην Σεπτεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους ‚ΒΘ’.
Τό πόνημα αὐτό ἐκδίδεται προνοίᾳ καί ἀναλώμασι τοῦ ἀνωτέρου Ἰνστιτούτου. Ἡ ὄψιμη θαυμαστή εὕρεση τοῦ σεπτοῦ σκηνώματος καί ἡ ἐναπόθεση τῆς τιμίας Κάρας του καί τῶν λοιπῶν λειψάνων του σέ εὔκοσμες λάρνακες, εἶναι μία ἐπιπλέον ἀφορμή τῆς εὐλαβείας τοῦ ὁσίου ἀπό ἐμᾶς.
Ἡ ἁγία ἠμῶν Ἐκκλησία «ἐν ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς» τιμᾶ καί γεραίρει τή μνήμη τῶν ἁγίων της, οἱ ὁποῖοι διέπρεψαν μέ τά ἔργα τῆς ὁμολογίας ἡ τοῦ μαρτυρίου τους, ὅπως ὁ ὅσιος Δοινύσιος ὁ Νέος. Τὴν ἔλλειψη ἀκολουθίας τοῦ ὁσίου Διονυσίου στὴ μνήμη του ἦλθε νὰ καλύψει ὁ ὑμνογραφικὸς κάλαμος τοῦ Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, Καθηγητοῦ Χαραλάμπους Μπούσια, τόν ὁποίων ἐγκαρδίως εὐχαριστούμε.
Σύντομο βιογραφικό του ὁσίου Διονυσίου τοῦ Νέου
Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Διονύσιος, τοὐπίκλην Ἐπιφανιάδης, ὁ νεοφανὴς ἀσκητὴς τῆς Σκιάθου, ἐγεννήθη ἐν τῆ δασυσκίῳ αὐτῇ νήσῳ τῶν Βορείων Σποράδων ἐν ἔτει 1802 κατὰ τὴν λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως. Γόνος τοῦ βοεβόδα τῆς Σκιάθου Ἐπιφανίου Δημητριάδη ἐν τῷ ἱερῷ βαπτίσματι ἔλαβε τὴν κλῆσιν Δημήτριος. Ἐχρημάτισε διδάσκαλος τῶν Σκιαθίων παίδων καὶ συνέστησεν Ἑλληνικὸν Σχολεῖον ἐν Ναούσῃ Πάρου, ἔνθα ἦλθεν ὑπαντῆσαι τῷ σοφῷ διδασκάλῳ Ἠλίᾳ Γεωργιάδῃ καὶ λαβεῖν τὸ Μέγα Ἀγγελικὸν Σχῆμα ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Ὁσιωτάτου Ἱεροκήρυκος Κυρίλλου Παπαδοπούλου. Ἐλθὼν εἰς Ἅγιον Ὄρος ἐχειροτονήθη Ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Εἰς Κωνσταντινούπολιν εἶτα προσελήφθη ὡς σύμβουλος τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ ΣΤ΄ καὶ ἀνέλαβε διδάσκαλος καὶ ἔφορος τοῦ Σχολείου τῆς Ξηρᾶς Κρήνης.
Ἐπανελθὼν εἰς Σκίαθον ἐχρημάτισεν Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Εἰκονιστρίας, ἣν καὶ ἀνεκαίνισε μετὰ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου, τῆς ἐπονομαζομένης «τοῦ Παρθένη». Διὰ τοὺς ἐλεγκτικοὺς αὐτοῦ λόγους πρὸς τὸν τότε βασιλέα ἐξορίσθη εἰς Ὕδραν καὶ Θήραν. Ἐν Θήρᾳ, ἔνθα ἐπὶ χρονικὸν διάστημα πλέον τοῦ ἡμίσεως ἔτους ἔσχεν συνεξόριστον τὸν αὐτοῦ ὁμότροπον Χριστοφόρον Παναγιωτόπουλον, τοὐπίκλην Παπουλᾶκον, μεθ’ οὗ ἐδίδασκον τὸν Θηραϊκὸν λαὸν πᾶσαν τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν ἐμμονὴν ἐν ταῖς πατρῴαις παραδόσεσι, παρέμεινεν ἀσκούμενος θεοφιλῶς, ἐπὶ δέκα περίπου ἔτη. Ἐπανακάμψας εἰς Ὕδραν ἐχρημάτισεν Ἡγούμενος ἐπ’ ὀλίγον τῆς ἐκεῖσε Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ ὡς καὶ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Λιμνιονίζης. Κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Μητροπολίτου Σύρου Ἀλεξάνδρου Λυκούργου ἐλθὼν ὁ Ὅσιος Γέρων Διονύσιος εἰς Σῦρον ἐδόμησε περίλαμπρον Μονὴν τῇ Ὁσιομάρτυρι Παρασκευῇ, ἔνθα καὶ παρέμεινε ἱερουργῶν καὶ διδάσκων τὰ πλήθη ἓξ καὶ δέξα πλήρεις ἐνιαυτούς.
Τὰ πέντε ἔσχατα ἔτη τῆς ἐπὶ γῆς βιοτῆς αὐτοῦ ἔζησεν ἐν Σκιάθῳ, ἔνθα ἐδόμησεν εὐκτήριον οἶκον παρὰ τὸ ναΐδιον τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ἔνθα καὶ τὸ ζῆν ὁσίως καὶ ἡσύχως ἐξεμέτρησε. Ὁ Γέρων Διονύσιος διέλαμψεν ὡς φωστὴρ εὐσεβείας, χρηστοηθείας καὶ ἐλεγκτικοῦ κηρύγματος. Εἰρηνικός, εὐχόμενος, νήφων, ἱλαρὸς δότης, ἐλεήμων, φιλόξενος καὶ πλήρης Ὀρθοδόξου φρονήματος ἀνεδείχθη ἐφάμιλλος τῶν πάλαι Ὁσίων Πατέρων διὸ καὶ ἠξιώθη προορατικοῦ καὶ διορατικοῦ χαρίσματος. Ἡ θήκη τῶν τιμίων αὐτοῦ λειψάνων εὑρεθεῖσα ἄρτι θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ ἐν τῷ ὑπὸ ἀνακαίνισιν εὐκτηρίῳ αὐτοῦ οἴκῳ ἀποθησαυρίζεται ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Σκιάθου. Τά λείψανα τοῦ Ὁσίου ἀνδρός ἐτοποθετήθησαν ἐντός εὐκόσμου λειψανοθήκης μερίμνῃ καί δαπάνῃ τῆς οἰκογενείας τοῦ ἱερέως Νικόλαου Ἀ. Πεττα ἐκ τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν. Ἡ ἑορτή του τελεῖται κατ’ ἔτος τῇ 30ῇ Δεκεμβρίου (V 30ῇ Δεκεμβρίου 1887).
Ἀπό τή νεκρολογία τῶν δυό ἀνιψιῶν του Ἀλεξάνδρων, δηλαδή τοῦ Παπαδιαμάντη καί τοῦ Μωραϊτίδη, γιά τόν ὅσιο Διονύσιο ἐπιλέγονται ὁρισμένοι λόγοι τους. Ὁ Μοναχός Μωραϊτίδης χαρακτηρίζει τό θεῖο τοῦ ἔνθερμο πατριώτη καί φλογερό ζηλωτή, «πνέοντα θείου ζήλου» μορφωμένο κληρικό, τηρητή τῶν παραδόσεων, ψυχολόγο καί πεπειραμένο ἐξομολογητή καί ἀκούραστο διδάσκαλο.
Ὁ Παπαδιαμάντης στήν ἀρχή τῆς νεκρολογίας του σημειώνει: «σήμερον οἱ μονασταί ἤ οἱ ἄξιοι τοῦ ἐπαγγέλματος θύται σπανίζουν. Ὁ Διονύσιος ἦταν ἄξιος τῆς κλήσεώς του, δυνάμενος νά καυχηθῇ διά τό «εἰμί ὅ εἰμί», δηλ. ἐσέβετο τό ἀγγελικόν σχῆμα καί προσεπάθει νά φανῇ ἀντάξιος αὐτοῦ. Ὁ Γέροντας ἦτον ἄξιος μοναστής μή ἀμαυρώσας τόν χαρακτῆρα, οὔτε ταπεινώσας τό φρόνημα οὔτε ἀθετήσας τά ἐπηγγελμένα. Ἐάν, λέγει, ἐγεννᾶτο πρό τοῦ Δ’ αἰῶνος, θά ἦτο Μάρτυς, ἐάν μετά τόν Δ’ Ὅσιος». Τελειώνοντας ὁ Παπαδιαμάντης λέγει: «Σπένδω δάκρυ θαρρετόν ἐπί τοῦ τάφου τοῦ γεραροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀγωνιστοῦ, οὗ ἡ μνήμη εἴη ἄφθιτος καί ἀγήρως».
Ὁ ὅσιος Γέρων Διονύσιος ὁ ἐκ τῆς νήσου Σκιάθου καί φωτιστής τῆς Θήρας ἐκλάμψας τιμᾶται ὑπό τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, διδάσκει διά τοῦ βίου καί τῶν διδαχῶν του καί θαυματουργεῖ. Ὁ Ὅσιος ἀνήκει εἰς τήν χορείαν τῶν τοπικῶν Ἁγίων τῆς Μητροπόλεως Θήρας Ἀμοργοῦ καί Νήσων, μετά τοῦ συνοδοιπόρου του ὁσίου Πατρός Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Ἀπό τόν πρόλογο τῆς Β΄ ἔκδοσης.
Πολλοί χριστιανοί κατά τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος λαμβάνουν τό ὄνομα Σοφιανός καί ἑορτάζουν τήν ἑορτή τῆς ἁγίας Σοφίας τήν 17η Σεπτεμβρίου. Αὐτό εἶναι μία συνήθεια, πού ἔχει ρίζες αἰώνων. Ὡστόσο τό ὄνομα Σοφιανός, μέ διάφορες παραλλαγές σέ ἀρκετές περιοχές τῆς Ἑλλάδος, ὅπως στή Ἤπειρο, στήν δυτική Ἑλλάδα, στίς Κυκλάδες, μέχρι καί τήν Κύπρο, ἀπαντᾶ καί ὡς ἐπώνυμο. Γιατί ἄραγε τό ὄνομα αὐτό, ἄν καί βυζαντινό, ἐξαπλώθηκε σέ μεγάλο βαθμό κατά τό 18ο αἰώνα;
Κατά τήν ἔρευνα, πού πραγματοποίησα στήν Ἤπειρο γιά τή συλλογή ὑλικοῦ σχετικοῦ μέ τή διδακτορική μου διατριβή, ἡ ὁποία ἦταν σέ ἐξέλιξη, ἔπρεπε νά ἐπισκεφθῶ ἀρκετά μνημεῖα τῆς μεταβυζαντινῆς περιόδου. Μία ἀπό τῆς περιοχές τίς Βορείου Ἠπείρου, πλούσια σέ μνημεῖα, στή σημερινή Νότια Ἀλβανία, εἶναι ἡ ἐπαρχία τῆς Δροπόλεως.
Μία ἀπό τίς ἐπαρχίες τῆς Δρόπολης, πού ἔχει σημαντικά Μοναστήρια μέ διατηρούμενο τοιχογραφικό διάκοσμο εἶναι καί ἡ Πολύτσανη, ἡ ὁποία βρίσκεται στό βορειοδυτικό ἄκρο τῆς ἐπαρχίας Πωγωνίου, τοῦ νομοῦ Ἀργυροκάστρου, δίπλα στό Δυτικό Ζαγόρι. Μέ τό νέο Τελωνεῖο Δρυμάδων τοῦ Δελβινακίου, διανύοντας 11 χιλιόμετρα σέ 15 λεπτά, φτάνει κάποιος ἀπό τά σύνορα τῆς Ἑλλάδας στήν Πολύτσανη.
Ἐκεῖ, κατά τήν ἐπίσκεψή μου τό 2004, ὁ ἱερέας τοῦ χωριοῦ μαζί μέ τούς κατοίκους μέ ὁδήγησαν στόν κεντρικό ἱερό ναό τῶν Ταξιαρχῶν, γιά νά προσκυνήσω τό σκήνωμα ἑνός ἐπισκόπου πολύ θαυματουργοῦ. Παράλληλα ἄρχισαν νά μοῦ ἀφηγοῦνται τή ζωή καί τά σημεῖα τοῦ σημαντικοῦ ἐκείνου ἱεράρχη τοῦ Ἀργυροκάστρου, ὁ ὁποῖος ἔζησε στό τέλη τοῦ 17ου καί στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα καί ὀνομαζόταν Σοφιανός. Ὑπογράμμισαν ἀκόμη τήν καταλυτική του δράση στή μεταβατική περίοδο γιά τήν περιοχή τῆς Ἠπείρου, ἐφόσον οἱ ἐξωμότες καί οἱ γενίτσαροι ἦταν σέ ἀκμή.
Τό κήρυγμά του βρισκόταν σέ εὐθεῖα γραμμή μέ τή δράση καί τό κήρυγμα ἑνός ἄλλου γενναίου τῆς ἱστορίας μας, τοῦ ἐθναποστόλου πατρο-Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Μάλιστα ὁ λησμονημένος ἅγιος Σοφιανός, ἐπίσκοπος Δρυϊνουπόλεως, ὑπῆρξε πρόδρομός του, ἀφοῦ ἔδρασε στήν Ἤπειρο περίπου 70 χρόνια πρίν ἀπό τόν ἅγιο Κοσμᾶ.
Ἀσφαλῶς θά ὑπῆρχε καί ἀκολουθία πρός τήν τιμήν τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τίς πηγές, ἡ τιμή τοῦ ὁσίου ἦταν μεγάλη στήν περιοχή καί τό σκήνωμά του λιτανευόταν στά γύρω χωριά γιά ἁγιασμό. Ὅμως ὅλος ὁ πλοῦτος τοῦ Μοναστηριοῦ του στήν Πολύτσανη λεηλατήθηκε καί καταστράφηκε κατά τά δύσκολα χρόνια τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος στήν Ἀλβανία. Νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι καί ἡ πολύτιμη θήκη, πού φυλάσσονταν παλαιότερα τά ἱερά λείψανα τοῦ ὁσίου Σοφιανοῦ κλάπηκε, γιά νά πουληθεῖ! Τά μόνα σωζόμενα κείμενα εἶναι τό ἀπολυτίκιο και τό μεγαλυνάριο τοῦ Ὁσίου, ἔργο τοῦ ἀοιδίμου ὑμνογράφου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.
Τό κενό αὐτό τῶν ὑμνογραφικῶν κειμένων στή μνήμη τοῦ ὁσίου Σοφιανοῦ ἦρθε νά καλύψει μέ τό πνευματικό του τάλαντο ὁ ἔμπειρος καί εὐλαβής Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, ἐλλογιμώτατος καθηγητής κ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, τόν ὁποῖον εὐχαριστοῦμε ὁλόθυμα.
Εὐχαριστίες ἐπίσης ὀφείλουμε στίς ὁσιοτάτες μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ Οἰνουσσῶν γιά τήν ἀπόδοση τῶν δυό παραστάσεων μέ τόν Ἅγιο καί τῶν λεζάντων πού τούς συνοδεύουν, καθώς καί στόν βορειοηπειρώτη Θερμιστοκλῆ Μπαμπούλη γιά τήν μετάφραση στά Ἀλβανικά τοῦ σύντομου βιογραφικοῦ τοῦ ὁσίου Σοφιανοῦ.
Μετά ἀπό ἔρευνα στά ἠπειρωτικά ἁγιολόγια καί σέ ἄλλα βιβλία, πού ἀφοροῦν στήν περιοχή, ἔγινε αὐτό τό πόνημα, πού κυκλοφορήθηκε γιά πρώτη φορά τό 2005 σέ περιορισμένο ἀριθμό ἀντιτύπων. Ὅμως ἐπιβάλλει τήν ἐπανέκδοσή του τό ἐνδιαφέρον γιά τή μεγάλη ἐκείνη μορφή τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἔθνους.
Αὐτή ἡ μεγάλη προσωπικότητα τῶν περασμένων αἰώνων ἔχει νά μᾶς προσφέρει πολλά καί στήν ἐποχή μας καί εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη, γιατί ἀπό τήν μία τό ὑπερκαταναλωτικό πνεῦμα ἔχει ἀλλοτριώσει τόν σύγχρονο ἄνθρωπο καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ ἐθνική μας ταυτότητα εἶναι πλέον τόσο περιφρονημένη.
Γιά τήν Β΄ ἔκδοση,
Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ν. Πέττας, δρ. Φ.
Ἀθήνα 26η Νοεμβρίου 2009
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟ
Μόλις κυκλοφορήθηκαν ἀπό τό ἱεραποστολικό καί μή κερδοσκοπικό Ἰνστιτοῦτο «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος» τά «Πρακτικά τοῦ Α’ Πανελληνίου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου ἐν Κλειτορίᾳ τῇ 26ῃ καί 27ῃ τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου 2009 μέ θέμα: «Ὁ Ὅσιος Χριστοφόρος Παπουλᾶκος» καί «Πρακτικά τῆς Α’ Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδος ἐν Θήρᾳ τῇ Πέμπτῃ 23ῃ τοῦ μηνός Ἰουλίου 2009 μέ θέμα: «Ὁ Ὁσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος Παπουλᾶκος στή Θήρα καί στήν Ἄνδρο». Ἐκδίδονται ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου Ν. Πέττα, δρ. Φιλοσοφίας & Προέδρου τοῦ ἡμετέρου Ἰνστιτούτου.
Πρόκειται γιά ἱστορική ἔκδοση ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως 150 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἀοιδίμου Μοναχοῦ ((+18/1/1861-2011). Στήν προσεγμένη πολύτιμη αὐτή ἔκδοση, πού ἀποτελεῖται ἀπό 260 σελίδες καί κοσμεῖται ἀπό σπάνιο ἔγχρωμο φωτογραφικό ὑλικό, καταγράφεται γιά πρώτη φορά ἐπιστημονικά καί μέ βάση πρωτογενεῖς πηγές ὁ βίος, ἡ δράση καί ἡ προσφορά τοῦ Παπουλάκου. Παράλληλα παρατίθενται ὑπεύθυνες κρίσεις γιά τήν προσωπικότητα τοῦ σημειοφόρου καί ὄντως χριστοφόρου ἐκείνου Γέροντος ἀπό τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο, τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο, πλῆθος Ἱεραρχῶν τῆς Ἑλλαδικῆς καί ἄλλων Ἐκκλησιῶν, Πανεπιστημιακούς καθηγητές, λογίους καί ἀνθρώπους τῶν Γραμμάτων.
Τά «Πρακτικά» εὐελπιστοῦμε ὅτι θά ἀποτελέσουν πολύτιμο ὑλικό γιά τήν περαιτέρω ἔρευνα ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι, ἀπαλλαγμένοι ἀπό ἐνοχές καί μισαλλοδοξία, θά θελήσουν νά συμβάλλουν στήν ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας σχετικά μέ τόν Παπουλᾶκο. Ἀτυχῶς ὁ Χριστοφόρος, ἀκόμη καί μετά πάροδο ἐνάμιση αἰώνα ἀπό τήν ὁμολογιακή καί μαρτυρική ἐκδημία του, διώκεται καί συκοφαντεῖται ἀπηνῶς ἀπό ἀνθρωπάρια, πού συνεχίζουν ἀνερυθρίαστα τό ἔργο τῶν βαυαρῶν, οἱ ὁποῖοι, ἄν ἐπανέρχονταν, ἀσφαλώς θά τούς ἔχριζαν ἀντάξιους διαδόχους τους.
| Τίτλος:Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες
Συγγραφέας:Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ν. Πέττας, δρος Φ. Ἐκδόσεις: Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος» 2011 ISBN: 978-960-93-3540-9 Σελίδες: 104 Σχήμα: 17×24 Παρατηρήσεις: |
 |
Εὐλογίας Προοίμιον Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶ
Ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας εὐεργετήθηκε κατ’ ἐξοχήν ἀπό τόν Τριαδικό Θεό μας. Σ’ αὐτούς τούς εὐλογημένους τόπους πού ζοῦμε, πού ἀναπνέουμε, πού ἀγωνιζόμαμαστε χάριτι Θεοῦ νά κατορθώσουμε τήν προσωπικήν μας ψυχικήν καλλιέργειαν καί τόν ἁγιασμόν μας, Ἔζησαν ἅγιοι πρόγονοί μας μέ πίστη καθαρή καί ζέουσα, μέ συνέπεια καί ὑπακοή στήν εὐαγγελική φωνή τοῦ Χριστοῦ μας, μέ ἀγάπη θερμουργό στόν νυμφίο Χριστό, μέ ὁμολογία ἀταλάντευτη μέχρι σημείου νά χύσουν τό ἁγνό αἷμα τους διά τοῦ μαρτυρίου, γιά νά μή προδώσουν τόν Κύριο καί Θεό μας.
Ἀνάμεσα στούς πολλούς ἁγίους μας συγκαταλέγονται ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ ἱερομάρτυρας ὁ Ἀκαρνάν καί οἱ πέντε (5) συνασκηταί καί συμμάρτυρές του, οἱ ὁποῖοι ἀσκήθηκαν καί μαρτύρησαν στό χωριό Σκλάβαινα τῆς ἐπαρχίας Βονίτσης Αἰτωλοακαρνανίας, περιοχή πού ἀνήκει στήν Ἱερά Μητρόπολί μας.
Καύχημα καί μεγάλη εὐλογία γιά ὅλους τούς Αἰτωλακαρνᾶνες, ἀλλά καί γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἶναι ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἀκαρνάν καί οἱ πέντε συμμάρτυρες Του. Πρόσφατα ἀποκαλύφθησαν μέ θαυμαστά σημεῖα καί μᾶς ἔφεραν μεγάλη χαρά καί πνευματική ὠφέλεια.
Στήν ἀποστάτιδα ἐποχή μας ὁ οὐράνιος πατέρας μας μᾶς ἀποκαλύπτει ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν στούς ἐσχάτους καιρούς καί μέ τή ζωντανή πίστι τους, τήν εἰλικρινῆ τους ἀγάπη στό Χριστό μας, τήν ὁμολογία τους, τό μαρτύριόν τους, μᾶς ἀφυπνίζουν, μᾶς ἐλέγχουν, μᾶς στηρίζουν, μᾶς διδάσκουν, μᾶς παρακινοῦν νά συνέλθουμε ἀπό τήν ραθυμία, τήν ἀμέλεια, τήν πνευματική ἀδιαφορία καί νά ἀναλάβουμε μετά ἀπό συνειδητή καθαρή μετάνοια, γνήσιο πνευματικό ἀγώνα μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, γιά νά μή χάσουμε τήν αἰώνια πατρίδα.
Ἔτσι, ὁ Ἅγιος Βλάσιος καί οἱ συμμάρτυρές του, γίνονται χειραγωγοί μας καί ἡ μελέτη τοῦ βίου τους, τῆς ἀσκήσεώς τους, τοῦ μαρτυρίου τους, θά ὠφελήση ὅλους μας πνευματικά.
Γιά αὐτό συγχαίρουμε καί εὐχαριστοῦμε τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο π’’ Ν. Πέττα δρ Φιλοσοφίας, γιά τό θαυμάσιο βιβλίο του, τό ὁποῖο μᾶς ἐξιστορεῖ, μᾶς παρουσιάζει, μᾶς γνωρίζει τή ζωή, τό μαρτύριο καί τήν ἀποκάλυψι τῶν ἕξι (6) ἱερομαρτύρων τῶν Σκλαβαίνων Βονίτσης.
Ὁ π. Νεκτάριος, φιλάγιος καί ζηλωτής κληρικός, προσφέρει ἕνα ἀκόμη ὡραιότατο, ἐπιμελημένο βιβλίο μέ ἠλεγμένες καί βεβαιωμένες πληροφορίες, γιά νά γνωρίσουμε καλύτερα τούς ἁγίους μας, ἀλλά μᾶς χαρίζει καί ἀσματική ἀκολουθία τῶν ἁγίων, τήν ὁποία συνέθεσε ἡ ὁσιολογιωτάτη καθηγουμένη Ἰσιδώρα μοναχή, τῆς Ι. Μ. Κυπαριωτίσσης – Ἁγίου Ἰεροθέου Μεγάρων, τήν ὁποία ἐπίσης συγχαίρουμε καί εὐχαριστοῦμε.
Παρακαλῶ τόν Κύριο διά πρεσβειῶν τῶν ἐν Σκλαβαίνοις ἁγίων μας νά χαρίζῃ στόν π. Νεκτάριο ὑγεία, φωτισμό, ἁγιασμένη ζωή καί προσφορά, ὥστε νά δοξάζῃ τόν Κύριο, νά τιμᾷ τούς ἁγίους καί νά ὠφελῆ πολλές ψυχές γράφοντας πολλά καί καλά πνευματικά βιβλία.
Τέλος ἐπισυνάπτεται ἕνα σύντομο βιογραφικό τῆς ἄγνωστης Γεροντίσσης Κωνσταντίας τῆς Ἀράπισσας, ἡ ὁποία ὑπῆρξε μία μεγάλη θεράπαινα τοῦ Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου καί ἁγίασε τό μοναχικό της τριβώνιο μέσα ἀπό τήν εὐλογημένη ἄσκησή της, καταστᾶσα οὐρανοπολίτης.
Ὁ Κύριος νά εὐλογήση τήν ἐργασία αὐτή τοῦ π. Νεκταρίου καί νά ὠφελήσῃ πολλούς χριστιανούς ἀδελφούς.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΚΟΣΜΑΣ
Συλλεκτικό πολυτελές Ἡμερολόγιο τοῦ 2011 κυκλοφορήθηκε ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος». Περιέχει σπάνιο ἔγχρωμο φωτογραφικό ὑλικό δώδεκα ἄγνωστων ἁγίων μορφῶν τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Στήν δεύτερη ὄψη κάθε ἱερῆς μορφῆς, καταγράφεται ὁ βίος τοῦ κάθε ἁγίου, ὥστε νά γίνει γνωστό τό ἔργο, ἡ προσφορά καί ἡ τιμή του.
Τό πρῶτο φύλλο τοῦ Ἡμερολογίου κοσμεῖται μέ τίς μορφές τῶν ὁσίων Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου καί Σοφιανοῦ, ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως καί Ἀργυροκάστρου. Ὁ λόγος τῆς παρουσίας τῶν συγκεκριμένων Ἁγίων ἀναπτύσσεται στό δεύτερο φύλλο, ὅπου ἀναφέρεται: «Τό ἡμερολόγιο τοῦ ἔτους 2011 εἶναι ἀφιερωμένο στά 150 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου (+ 18-1-1861), τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρει τό μή κερδοσκοπικό: Ἰνστιτοῦτο «ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ», καθώς καί στά 300 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σοφιανοῦ, ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως καί Ἀργυροκάστρου (+ 26-11-1711)».
Ἐνῶ στό πνεῦμα τοῦ Ἡμερολογίου, μᾶς εἰσαγάγει ὁ Πρόλογος τοῦ ἐλλογιμοτάτου καθηγητοῦ Πανεπιστημίου κ. Ἀθανασίου Παλιούρα, ὅπου σημειώνει:
Πρόλογος
Μέσα ἀπό τά 12 φύλλα τοῦ Ἡμερολογίου αὐτοῦ προβάλλονται καί δώδεκα ἄγνωστες μορφές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους σύμφωνα μέ τό ε΄ ἄρθρο τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ ἡμετέρου Ἰνστιτούτου, πού, μεταξύ τῶν ἄλλων, προβλέπει: «Φέρνει στό φῶς τῆς δημοσιότητας τό βίο καί τή δράση καί ἄλλων ἄγνωστων μορφῶν (ἐκτός τοῦ Παπουλάκου) τοῦ ὄψιμου Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, πού ἐργάσθηκαν στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου».
Ὁ Ἰανουάριος ἀφιερώνεται στόν ὅσιο Χριστοφόρο Παπουλᾶκο καί ὁ τελευταῖος μήνας στόν ὅσιο Διονύσιο τόν Ἐπιφανειάδη, ὁμόγνωμο καί συνοδοιπόρο τοῦ Παπουλάκου. Ἀκόμη παρουσιάζεται ἕνας ἀπό τούς πολλούς «Παπουλακιστές», ὅπως ἀναφέρονται στά ἔγγραφα τῆς ἐποχῆς, ὁ ὅσιος Ἰωακείμ ὁ Ἰθακήσιος, πού εὐρέως ἤδη τιμᾶται, ἰδιαίτερα στήν γενέτειρά του καί στό Ἅγιο Ὄρος. Μαζί τους παρουσιάζεται καί ἕνας ἀπό τούς θιασῶτες τοῦ Κολλυβαδικοῦ κινήματος, πού εἶναι παράλληλο μέ τό Χριστοφορικό κίνημα, ὁ ὅσιος Δανιήλ ἀπό τή Ζαγορά τοῦ Πηλίου. Ἀκολουθοῦν ἄλλες ὀσιακές μορφές, κτίτορες ἱερῶν Μονῶν, ὅπως ὁ ἰαματικός ὅσιος Τιμόθεος, ἐπίσκοπος Εὐρίπου, ὁ ὅσιος Ἰωακείμ τῆς Μονῆς Νοτενῶν Ἀχαΐας, ὁ ὅσιος Νεκτάριος τῆς Μονῆς Εὐαγγελιστρίας – Ἁγίων Πάντων Ἐρυμανθείας τῆς Ἀχαΐας καὶ ὁ ὅσιος Εὐφρόσυνος τῆς Μονῆς Θεοτόκου Κηπουραίων τῆς Κεφαλληνίας.
Τή χορεία τῶν προβαλλομένων ἁγίων συμπληρώνουν πέντε νεοφανεῖς ὁσιομάρτυρες μέ τόν καθηγούμενό τους ἱερομάρτυρα ἅγιο Βλάσιο τό Νέο ἀπό τά Σκλάβαινα τῆς Ἀκαρνανίας. Ὁ κύκλος κατακλείεται μέ τήν παρουσίαση τριῶν ἀκόμη ἁγίων τῆς Βορείου Ἠπείρου, τοῦ παλαιοῦ μάρτυρα Τρύφωνος ἀπό τό χωριό Σέκιστα, κοντά στό Βεράτι, τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ, ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως καί Ἀργυροκάστρου, καί τοῦ δραστήριου ἱεράρχη τῆς Τρανσυλβανίας, ὁσίου Ἀνδρέου τοῦ Γραικοῦ, ἀπό τήν οἰκογένεια Σαγκούνα, καταγόμενου ἀπό τό χωριό Γκράμποβα τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Πρόκειται γιά ὁσίους ἄνδρες, ἐκ τῶν ὁποίων ὁρισμένοι, ὅπως καί πολυάριθμοι ἄλλοι, δέν ἔχουν ἀκόμη ἐπισήμως ἁγιοκαταταχθεῖ ἀπό τή Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀλλά ἀναγνωρίζονται καί τιμῶνται ὡς ἅγιοι ἀπό τό χριστεπώνυμο πλήρωμα, πού ἔχει καί τόν πρῶτο λόγο στήν ὅλη διαδικασία. Αὐτό καταφαίνεται καί ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀπεικονίσεων τῶν μορφῶν τους καί ἀπό τίς ἱερές Ἀκολουθίες, πού ἤδη ἔχουν συνταχθεῖ στή μνήμη τους.
Αὐτῶν ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις, Κύριε, ἐλέησον πάντας ἡμᾶς. Ἀμήν.
Γιά τήν Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Ἰνστιτούτου «ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ»
Ἀθανάσιος Παλιούρας
Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας καί Τέχνης
Ἔχει κυκλοφορήσει καί διατίθεται σέ περιορισμένο ἀριθμό, στρογγυλό ἀνάγλυφο μετάλλιο μέ τήν μορφή τοῦ Παπουλάκου μέ εἰδική ἀνθεκτική κατασκευή.
Ἡ παρουσία τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου στήν «ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΜΠΟΥΝΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ» στό συλλεκτικό αὐτό μετάλλιο ἀκολουθεῖ τήν πραγματική μορφή του, ὅπως ἀποθανατίστηκε στό σπίτι του στόν Ἄρμπουνα τό 1850, μᾶλλον ἀπό ξένους περιηγητές. Ἡ συγκεκριμένη φωτογραφία εἶναι στόν τύπο δαγγεροτυπίας καί σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς εἶναι ἡ παλαιότερη φωτογραφία πού ἔχουμε στήν Ἑλλάδα, τά μέχριν τά σήμερα δεδομένα.
Τήν δαγγεροτυπία ἀκολούθησε ὁ καλλιτέχνης γιά τήν δημιουργία αὐτοῦ τοῦ καλαίσθητου μεταλλίου. Τό στρογγυλό αὐτό εἰκόνισμα εἰκονίζει στό κέντρο ὁλόσωμο τόν «ΟΣΙΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟ + 18-1-1861» νά κρατᾶ τό ὁδοιπορικό του μπαστούνι, ἐνῶ ἀπό τόν ὦμο του νά κρεμιέται τό ταγάρι του, τό μοναδικό περουσιακό του στοιχεῖο. Ἀριστερά του ἐμφανίζεται ἡ ἱστορική «OIKIA TOY», ἐνῶ ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιγραφή μέ τό ἔτος καί τό ὄνομα τοῦ παραγγελιοδόχου τῆς εἰκόνας αὐτῆς, «ΦΡΟΝΤΙΔΙ ΑΡΧΙΜ. / ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ν. ΠΕΤΤΑ ΕΞ ΑΧΑΪΑΣ (ͺΒΘ΄)».
